Agaty - mistyfikacja naukowa.


Agaty - mistyfikacja naukowa.
Krystalizacja kwarcu (5).

Ten wykład jest intuicyjny ale oparty na ostatnich spostrzeżeniach i przedstawionych obrazach zjawisk.

W poprzednich odcinkach przedstawiłem dziwne zjawiska a po ich opisaniu, stwierdziłem, że są to anomalie czyli procesy i reguły zachowań krzemionki w nomen omen wszystkich trzech stanach skupienia (3SS).
W stosownych okolicznościach temperatur, ciśnień i składu chemicznego (nawet zanieczyszczonej SiO2) krzemionki, ta zachowuje się nienormalnie. To znaczy, że nie poddaje się grawitacji ani nieważkości.
Dla mnie były to objawy działania innych sił ukrytych w niej samej. W słowie "zachowuje" znowu objawiła mi się istota, czyli organizm reagujący na zmieniające się warunki. Reagujący powtarzalnie a więc przewidywalnie, bo dający się opisać. I to właśnie udało mi się uchwycić w poprzednich treściach i obrazach.

Nie wiedzącym zapodam, że podobne zjawiska i anomalie wykryłem w działaniach węgla w tkankach organicznych składowanych w izolacji. W prezentowanym na stronach ciągu myślowym wyszedł mi z tego proces powstawania skamieniałości, SHS proces.
Tam węgiel organiczny wypreparowywał się ze związków organicznych, z masy tkanek miękkich, skraplał i krystalizował, aby w końcu erodować i pozostawić po sobie skałę ilastą w całości lub w proszku zależnie od warunków izolacji. W jednolitych warunkach naturalnych zachowywał się, zachodziły w nim skryte przed nami procesy chemiczne.

Mój warsztat badawczy żaden ale wiodą mnie ślady widoczne na każdym etapie tego procesu, spostrzeżenia i intuicja. W krzemionce, w agatach znalazłem analogie do węgla.
Potwierdzenia szukam w Wikipedii, w encyklopedii dostępnej dla Wszystkich a w zasięgu ręki. Nie korzystam z uczonych opracowań bo i dostępu do nich bronią loginy, hasła a nawet opłaty. Tajemnice nie są dostępne dla wszystkich.

Tym razem zaglądnąłem do Wikipedii za wiedzą na temat krzemu i jego najważniejszego związku, krzemionki.
Podrzucę Czytelnikom co nieco;
"Krzem (Si, łac. silicium) – pierwiastek chemiczny, z grupy półmetali w układzie okresowym. Izotopy stabilne krzemu to 28Si, 29Si i 30Si. Wartościowość w większości związków wynosi 4, rzadziej spotykane są związki z krzemem dwuwartościowym. Typowe stopnie utlenienia to –IV i IV, rzadko –II i II;"
"Krzem, podobnie jak węgiel, tworzy łańcuchy krzem–krzem, krzem–tlen–krzem oraz krzem–azot–krzem. Istnieje dość liczna (około 300 tys.) grupa takich związków, jest ich jednak o wiele mniej niż związków węgla."
Zatem krzem nie przypadkowo przyrównywany jest do węgla.

"Krzem w organizmie jest skoncentrowany głównie w tkance łącznej – aorcie, tchawicy, ścięgnach, kościach i skórze."

"Krzemionka jest substancją stałą o dużej twardości. Topi się w temperaturze 1723°C (można ją obniżyć dodając tzw. topniki). Temperatura wrzenia wynosi 2230°C. Krzemionka ma wysoką odporność chemiczną."
Obrazy, schematy cząsteczki SiO2 na stronie;
...zatem warunki wulkaniczne panujące w magmie(?).

I najważniejsze, co podziałało jak olśnienie;
"Ze względu na zdolność do tworzenia łańcuchów, krzem jest proponowany jako alternatywna wobec węgla podstawa życia."

Krzem i jego związki są składnikami naszych organizmów. Wpływa na wzrost organizmów i na budowę naszej tkanki łącznej, kości, kolagenu itd.
Wbudowany jest w nasze organizmy oparte na węglu organicznym. Jest go mało wiele, ułamek procenta ale działa i to skutecznie, w różnym stężeniu (nawet do kilkunastu procent) jest we wszystkich organizmach żywych od bakterii i roślin po ssaki wyższe.

W przemianach węgla w procesie SHS zachodzą zmiany bez udziału programowania DNA organizmu, zachodzą po śmierci osobnika i w czasie składowania, depozytowania w izolacji od środowiska. Te procesy zachodzą w dwóch fazach, w dwóch stanach skupienia 2SS. Zachodzą w fazie stałej-płynnej-stałej.

Ciecz strukturalna - istota.
Zadałem sobie pytanie;W czym tkwi przyczyna anomalii w krzemionce?
W krzemionce zachodzą przemiany zilustrowane w cyklu wykładów, w izolacji od środowiska;
- w temperaturze 150-200 st.C, w agatach przy normalnym ciśnieniu,
- w temp. ok. 1500-2000 st.C, w kominach wulkanów podczas erupcji i wypływu lawy podczas spadku ciśnienia magmy w kominie - składu chemicznego, temperatur ani ciśnień nie dogoni.
W obu przypadkach przemiany zachodzą we wszystkich stanach skupienia SiO2, krzemionki. W dogodnych do tego warunkach zachodzą skryte procesy chemiczne i fizyczne ale skutki tych procesów przebiegających zarówno w agatach przez długi czas, jak i w ułamkach sekund w kominach wulkanu, widoczne są na zewnątrz w znaleziskach.
To się dzieje na poziomie cząsteczek SiO2, dzieją się zmiany stanów skupienia i przebudowa struktur, wiązań tych cząsteczek.

Bezpostaciowe (?) warstwy krzemionki, zarówno w agatach powstałych w Ziemi (w gruncie, w skale lub w dawnym dnie morza), jak i tych z erupcji wulkanów są osnową do wzrostu kryształów. Bo w stanie płynnym krzemionka jest cieczą molekularną, cząsteczkową inaczej.
Płynna krzemionka jest cieczą zbudowaną z cząsteczek SiO2 i utrzymywaną (zwartą!) wiązaniami pomiędzy tymi cząsteczkami. Gazowa krzemionka z gruntu wokół wulkanu przenika ściany pustek, ściany jam lub skórę padłego organizmu. Wewnątrz gaz skrapla się i cieczą rozpływa po ścianach wnętrza, przy tym nasyca i rozpuszcza tkanki organiczne. Tym samym tworzy zanieczyszczenia czystej krzemionki rozpuszczonymi związkami organicznymi. Te związki są widoczne w barwach powstających kryształów. 

fot. 1.  Kryształ ametystu ze skamieniałości kwarcowej;
a - wierzchołek wynurzający się z powierzchni płynnej krzemionki,
b - długość wzrostu kryształu zanurzony w płynnej krzemionce (wtedy!). Na jego długości osadzają się zanieczyszczenia z rozpuszczonych tkanek organicznych.

Ich nadmiar odkłada się w postaci jasnych fuzli, zanieczyszczeń na powierzchniach, na długości wzrostu kryształów.
Płynna krzemionka rozpływa się po całej powierzchni wewnętrznej obiektu. Nie spływa na dół wg praw ciężkości. To za przyczyną owych wiązań pomiędzy cząsteczkami, siłami silniejszymi od grawitacji.
Powstaje pierwsza warstwa cząsteczek (płynu) na powierzchni wewnętrznej obiektu nie grubsza od wielkości cząsteczki. Z dopływem gazu i skraplaniem go w środku powstają kolejne warstwy, powstaje mata z płynnej krzemionki, a po zastygnięciu warstwa agatu - skryto, albo jak wolicie drobnokrystaliczna ale nie bezpostaciowa.

Uwaga!;
- stwierdzenia drobnokrystaliczna i bezpostaciowa nie są jednoznaczne i nie wolno stosować ich w Nauce dowolnie! Przykładem ciała stałego bezpostaciowego jest znane nam szkło. Powierzchnia rozłupanych warstw agatów jest matowa a nie błyszcząca - ten "mat" to widok cząsteczek na powierzchni przełomów!

Płynna krzemionka rozpuszcza tkanki miękkie padłego organizmu w takim stanie w jakim postępował proces SHS na organizmie. Stąd kolor powstających warstw krzemionki (roztworu!), nabiera barw wskazujących na postęp procesu SHS.
Płynna krzemionka rozpuszcza organizm w głąb, do środka, powstają kolejne kolorowe lub bezbarwne warstwy agatowe - kolejne maty sklejone z cienkich warstw płynnej krzemionki równo pokrywające ściany wnętrza. Sklejone tymi samymi siłami, wiązaniami cząsteczek płynu - wiązaniami pomiędzy tymi cząsteczkami.

fot. 2.  Brak dopływu gazowej krzemionki spowodował budowę cienkiej wewnętrznej  warstwy płynnej krzemionki. Materii zabrakło, powstały mikrokryształy. Powiększenie ok. x2.

Przy niewielkim dopływie gazowej krzemionki do wnętrza obiektu powstaje tylko kilka warstw cząsteczkowej płynnej krzemionki. Z nich to w miejscach styku, wiązań cząsteczek a raczej rozwiązań powstają mikrokryształy. Na tyle duże na ile materii wystarczy.
Piszę o "rozwiązaniu wiązań", bo są to punkty węzłowe do wyrastania kryształów. Są to miejsca, punkty wzrostu kryształów i przebudowy cząsteczek płynnej krzemionki w cząsteczki kryształów. W tych punktach i na całej długości wzrostu odbywa się przebudowa cząsteczek płynnej krzemionki w cząsteczki kryształu, ciała stałego.
Już jako kryształy zanurzone są w płynnej krzemionce na całej długości wzrostu, od punktu wzrostu po zwierciadło, po powierzchnię płynu. 

fot. 3.  Te warstwy wskazane strzałkami (w ubytku) powstają w płynnej krzemionce podczas wzrostu kryształu. W płynie zachodzi przebudowa struktur cząsteczkowych płynnej krzemionki w warstwy ciała stałego, jakim jest kryształ. Powiększenie ok. x5.

I na całej długości wzrostu następuje wbudowywanie pojedynczych cząsteczek płynu w ciało stałe kryształu, warstwami widocznymi w ubytkach kryształów. Kryształ kwarcu wynurza się z cieczy aż po swoją postać doskonałą i powtarzalną.
To cząsteczki krzemionki przebudowują swoją budowę z płaskich, dwuwymiarowych na trójwymiarowe.


fot. 4, 5.  Bywało w wulkanie, że strumień gazowej krzemionki przebijał płynną  magmę i skraplając się oblewał wnętrze powstającego agatu.

Bywa, że szczęśliwcy znajdują agaty wypełnione całymi (nawet luźnymi!), doskonałymi od początku do końca kryształami ale powtarzam szczęśliwcy.

To także punkty przyczepu kryształów a dalej na długości wzrostu płynna krzemionka stabilizuje i utrzymuje je wiązaniami na pozycji, żaden nie wylata.
Obiekt jest układem zamkniętym poza działaniem czynników i sił zewnętrznych. Do przebudowy struktury cząsteczek potrzebna jest jeszcze energia, ta energia oddawana jest podczas zastygania krzemionki w ciało stałe, w kryształ.
Nic się przy tem nie wybucha.

fot. 6.  Gazowa krzemionka równomiernie zasila wnętrze agatu na tyle, ile jest przepuszczalna przez skórę ślimaka - pierwszą czerwoną warstwę. Na dole obrazu robi się bałagan, tu skóra jest cieńsza i napływ gazowej krzemionki do wnętrza jest większy.

Przy obfitym dopływie gazowej krzemionki we wnętrzu powstają następne warstwy, aż po całkowite zalanie obiektu płynną krzemionką.

fot. 7.  Cała masa ostatniej, płynnej wewnętrznej warstwy agatu przetworzona w kryształy. Zostały jedynie śladowe ilości tej warstwy krzemionki, widoczna jest jasna obwódka na dole z prawej.

Ale zdarzają się przypadki niedostatku płynnej krzemionki i wtedy w pustej przestrzeni też powstają kryształy. Powstają demolując, przebudowując strukturę cząsteczkową ostatniej warstwy płynnej krzemionki w cząsteczki kryształów j/w.
Wtedy kryształy wyrastają z ostatniej warstwy płynnej krzemionki wykorzystując do swej budowy cząsteczki z tej warstwy. Rachunek ilościowy mas musi się zgadzać.

Zjawisko jest powtarzalne, dotyczy wszystkich przypadków powstawania agatów; tych powstających w niskiej i tych powstających w wysokiej temperaturze, w kominie wulkanu i poza nim w lawie.

Wiecie już, jak powstają agaty - moja się cieszyć!
Słowo klucz "centra krystalizacji", to słowo wirtualne i zastępcze a niedookreślone, i nie wyjaśnia niczego. Znaczy niewiedzę, bo to następny zabobon sprzed wieków.



Fot 8-10.  Widok przekroju i widok zewnętrzny zastygłej bryły czystej krzemionki wyrzuconej podczas erupcji wulkanu, urwany fragment przepływu krzemionki w magmie. W masie krzemionki są przepływy gazowej krzemionki o barwie zielonej. Czysta krzemionka wyizolowuje ją cienkimi warstwami mikrokryształów kwarcu. Buduje z nich przewody i usuwa zieloną krzemionkę poza swoją masę. 
Następuje schłodzenie gazu w ciecz, skroplenie i zastyganie w nową postać stałą krzemionki w kulki. W postaci kulek usuwane, wyrzucane są na zewnątrz.
Powiększenie ok. x5.

W poprzednim odcinku pokazałem przepływy gazowej krzemionki przez strumień i przez bryłę, zbiornik płynnej krzemionki. Pokazałem reakcję czystej krzemionki a nawet zanieczyszczonej na strumień gazu.
Płynna krzemionka tworzy izolację; rurki i przepływy zbudowane z mikrokryształków białego kwarcu. Reaguje na inny stan skupienia (temperaturę?), inny skład gazowej krzemionki, wypreparowuje różne, inne frakcje zanieczyszczeń, izoluje (usuwa?) je ze swojej objętości. Gazowa krzemionka uchodzi tymi przewodami, skrapla się i w stanie płynnym ale w nowej postaci, w postaci kul i kuleczek o różnym zabarwieniu, jest usuwana na zewnątrz obiektu. Bo to krzemionka inna niż w obiekcie, o innym składzie zanieczyszczeń.

Trudność w odbiorze powyższych zjawisk polega na tym, że przedstawione obrazy dotyczą obiektów w stanie stałym dziś a ja opowiadam o tym, co działo się kiedyś, przed milionami lat. Kiedy procesy zachodziły we wszystkich trzech stanach skupienia. Ale te procesy zachodzą do dziś w rejonach wulkanicznych a krzemionka wcale się przy tym nie denerwuje. Reaguje jak trzeba, robi swoje, bo ma to zapisane w atomach.

Do agatów przymierzałem się wielokrotnie.
Krok po kroku przez lata szukałem, opisywałem, dokumentowałem fotografiami, swoje spostrzeżenia. Każdy następny opis był pełniejszy, bo ja je odkrywałem na nowo. Dlatego po każdym kolejnym opisie Świat Nauki stawał na głowie. Zatem wszystkie poprzednie opisy nie są aktualne, bo niepełne. Ale dokumentują moją własną drogę, moje rozumowanie, pojmowanie agatów, zachodzących przemian fizyko-chemicznych.
W moich opisach brakowało gazowej krzemionki podczas krystalizacji agatów.
Nawet jeśli widziałem jej śladowe ilości, nie mogłem w to uwierzyć. Nie mogłem się z tym pogodzić, bo to wbrew Nauce, bo to NIEMOŻLIWE!
Ale zarówno w agatach powstających w gruncie, jak i w tych w kominie wulkanu i lawach krzemionka występuje w stanach 3SS - w trzech stanach skupienia.
Przed laty, swoje dociekania oparłem na zbyt wielkiej różnicy temperatur obu tych procesów. Miało się okazać, że odbywały się tak samo.

Ciecz strukturalna, cząsteczkowa, produkt pośredni tych przemian tłumaczy takie a nie inne efekty końcowe tych procesów. 
Przedstawiłem na to dowody, które i tak wszyscy w agatach widzą.

I nie będę tu dywagował o tym, co możemy zastać w Kosmosie a na innych planetach. Gorze nam, jeśli odwiedzą nas SZTYWNI GOŚCIE.
Oni już tu są! Czekają ukryci w skałach lub w gruncie.
Czekają na swoje, inne życie...

foto autor                                                        prof. s. Roman Wysocki
08.06.2020 Bystrzyca k.Wlenia
Prawa autorskie zastrzeżone.


Subskrybuj: Posty (Atom)